بیا در چشمان باران خورده ام بنشین
بیا در قلب نقره ای من بنشین
من خویشاوند یاسم
برادر زاده بهار
اگر چه در زمستان به دنیا آمده ام شبیه شکوفه ها سیبم...
کلبه ای که نفس تو در آن زندگی میکند
دوستدارم
وبه درختانی که هرصبح و شب تو را میبینند عشق میورزم
یک روز همه چیز تمام میشد
جز چشمان تو پس از من تو در کاجهای بلند
در در بیرق های افراشته در میوه های تابستانی درترانه های عاشقان
ادامه پیدا میکنی وتنها نور پیراهن توست که بر من میتابد ُتمام هستیم
نمیدانم چرا ولی به انتها رسیده ام به انتهای خطی که پایانش رویای رسیدن بود.....