تو باید سهم من باشی
این یه قانون توی دنیامه
نگو خود خواهی محظه
یه جور عشق که گم نامه
بهم گفتی نمیخوامت
باچشمات عاشقم کردی
تو از من بی خبر بودی
ولی بی شک خیلی نامردی
چقدر از دنیا دلگیرم
یه روزی میرسه تاوان این روزارو میگیرم
یه روزی میرسه که دستات محکم توی دستام
همان روزی که عشقت مثل
خون تورگهام
آرزو دارم شبی
دویار همسفر باشیم
پرزنیم به اوج رنگین کمان
دست به دست هم
پا به پای هم
من برای تو
تو برای من
به دنبال نگین آسمان باشیم
شویم آن دو دلداده
زیر سقف آرزو ها باشیم
رو به دریای ابرها
آن پرستوهای سپید
بنشینیم ونگاهمان را
به دل آسمان
گره زنیم
دل دهیم ودریا پس بگیریم
روی سجاده ماه کمین بگیریم
که برای هم بمیریم
باز شب است و شب
دلم گرفتار در هرم یک تب
باز شب است و بازار پولکها گرم
هریک چشمی فروزنده به دست
دور تا دور مهتاب شادی سر میکشند
دستانم رو به در یا
دیدگانم تشنه قطره ای از آن پولکها
هریک نغمه می خوانند
دست به دست هم خنده می سرایند
بربال پرستوهای سپید شب
غرق در نسیم، درفراسوی آسمان هم پروازند
باز شب است شب و شب
دلم بی تاب
ندای مهتاب
پولکها غرق در شراب
نسیم شراب است
شراب ناب
چه غوغایی است در دلم
دستانم شیون سر میدهند
چگونه لب به سخن آورم
پولکها در دریا هم آسمان دارند
کوچه دلتنگی داره
ابر چشمام میباره
توی دلم هست بارون ستاره
من میشم اون عطر گل یاس
که هنوز تو شبا
تورو میزنه صدا:
گل من دلم برات تنگ بیا
کوچه دلتنگی داره
ا بر چشمام میباره
حال من به خدا زاره زاره
من میشم اون پرنده خسته
یه گوشه منزوی نشسته
صداش میرسه به گوش ابرا:
گل من دلم برات تنگ بیا
کوچه دلتنگی داره
ابر چشمام میباره
من میشم اون
گل خشکیده تو گلدون
نداش میرسه به دست پریا:
گل من دلم برات تنگ بیا
گل من دلم برات تنگ بیا
گریه میکنم
چشم هایم با ران میشود
بهارهم در دلم زندان میشود
و من دیوانه وار
سکوت کبودی آسمان را میشکنم
فریاد میکشم
از ته دل با صدای بغض دلم
با سکوتی که در شبهای تنهایی ام دارم داد بزنم
فریادی به بلندی دارز بر تمام غصه های شبهای تارم
آسمان را ورق میزنم
وبا مداد رنگی چشمانت
ابرهای خیالی ام را رنگی می کنم
با صدای دل نشینت
دلم را دریایی میکنم
و با خورشید نگاهت
پا به رویای تو مینهم
چشمانم را برایت بارانی میکنم
وعشق را در دلم جاودانی میکنم