یادتو هر لحظه چو باران
چون قطره
پشت شیشه پنجره
حافظه ام میچکد
وتو آرام وبی صدا
به روی بام نگاه مستانه ام
فرود می آیی
بی آنکه برای لحظه ای
حتی برای لحظه ای نگاهم کنی تو عبور میکنی
ومن همچنان
پشت پنجره چوبی حافظه ام
به قطره قطره های یادت خیره مانده ام
یاد تو هر لحظه چون بارانهوای گریه دارم
فراتر از باران
فراتر از ابرها
فراتر از تابش خورشید
هوای تورا دارم
تو را میخوانم از باران
از ریزش برگها
تو چه زیبا به من نزدیکی
تو غریبه نیستی
با دلی که رویای پاییزی اش را
با تو ساخته است
آرزو دارم شبی
دویار همسفر باشیم
پرزنیم به اوج رنگین کمان
دست به دست هم
پا به پای هم
من برای تو
تو برای من
به دنبال نگین آسمان باشیم
شویم آن دو دلداده
زیر سقف آرزو ها باشیم
رو به دریای ابرها
آن پرستوهای سپید
بنشینیم ونگاهمان را
به دل آسمان
گره زنیم
دل دهیم ودریا پس بگیریم
روی سجاده ماه کمین بگیریم
که برای هم بمیریم
باز شب است و شب
دلم گرفتار در هرم یک تب
باز شب است و بازار پولکها گرم
هریک چشمی فروزنده به دست
دور تا دور مهتاب شادی سر میکشند
دستانم رو به در یا
دیدگانم تشنه قطره ای از آن پولکها
هریک نغمه می خوانند
دست به دست هم خنده می سرایند
بربال پرستوهای سپید شب
غرق در نسیم، درفراسوی آسمان هم پروازند
باز شب است شب و شب
دلم بی تاب
ندای مهتاب
پولکها غرق در شراب
نسیم شراب است
شراب ناب
چه غوغایی است در دلم
دستانم شیون سر میدهند
چگونه لب به سخن آورم
پولکها در دریا هم آسمان دارند
کوچه دلتنگی داره
ابر چشمام میباره
توی دلم هست بارون ستاره
من میشم اون عطر گل یاس
که هنوز تو شبا
تورو میزنه صدا:
گل من دلم برات تنگ بیا
کوچه دلتنگی داره
ا بر چشمام میباره
حال من به خدا زاره زاره
من میشم اون پرنده خسته
یه گوشه منزوی نشسته
صداش میرسه به گوش ابرا:
گل من دلم برات تنگ بیا
کوچه دلتنگی داره
ابر چشمام میباره
من میشم اون
گل خشکیده تو گلدون
نداش میرسه به دست پریا:
گل من دلم برات تنگ بیا
گل من دلم برات تنگ بیا